اصل و منشا" کلیله و دمنه" هندی است ، منابع اصلی کتاب در ادبیات هندی دو کتاب مهم است . یکی از این دو کتاب ( پنجه ی تنتره )  ‌  به معنی پنج کتاب است.

 در قرن ششم میلادی در زمان سلطنت خسرو انوشیروان نسخه ای از این کتاب به زبان پهلوی ترجمه می گردد که از بین رفته ، در همان قرن یعنی حدود سال 570 میلادی ترجمه ی دیگری از این کتاب به زبان سریانی صورت می گیرد که در این ترجمه برای نخستین بار نام " کلیلک و دمنک " دیده می شود ، که همین کلیله و دمنه ی امروزی است ، گزینش این نام وجود دو شغال به نام های کلیله و دمنه در متن داستان کتاب است.